مائــده الهی
بسم الله الرحمن الرحیم با هیچ کس نشانی زان دلستان ندیدم / یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد ! هر شبنمی درین ره صد موج آتشین است / دردا که این معما شرح و بیان ندارد ! در پست قبلی مطالبی راجع به نحوه شکل گیری اعتقادات افراد گفته شد. مثل این که بعضی افراد هر طور دوست دارند به چیزی معتقد می شوند و برخی واقع بینانه به چیزی معتقد می شوند. در مورد خداوند هم ،افراد همین گونه هستند؛ برخی آن طور معتقد به خداوند شده اند که خودشان دوست داشته اند و عده ای خداوند را همان گونه که خودش را در قرآن کریم و از طریق اهل بیت علیهم السلام معرفی نموده می شناسند.قطعاً نحوه شناخت خداوند، تأثیر مستقیم بر روی افکار و اعمال هر فرد می گذارد. چنان که امیرالمومنین علیه السلام فرموده اند: اَلْعُقُولُ أَئِمَّةُ الْأَفْکَارِ وَ الْأَفْکَارُ أَئِمَّةُ الْقُلُوبِ وَ الْقُلُوبُ أَئِمَّةُ الْحَوَاسِّ وَ الْحَوَاسُّ أَئِمَّةُ الْأَعْضَاء*عقلها پیشوایان فکرها و اندیشهها است، و فکرها پیشوایان دلها، و دلها پیشوایان حسّها (درک کردن و دریافتن) و حسّها پیشوایان أعضاء و اندامها مىباشد.(1) در مباحث مربوط به معرفت خداوند با سه مسأله مختلف مواجه هستیم. 1- خداجوئی که امریست فطری و به انگیزه های معرفت خداوند اشاره می کند. 2- خدایابی که به مسأله اثبات وجود خدا با دلائل روشن مانند مطالعه اسرار آفرینش می پردازد. 3- خداشناسی که به بحث پیرامون صفات خداوند می پردازد. آنچه مشکل و پیچیده است «خداشناسی» می باشد، زیرا پی بردن به اصل وجود خدا از راه مطالعه جهان هستی که ما در دل آن بزرگ شده ایم و به آن خو گرفته ایم آسان است. ولی به بحث صفات که می رسیم هیچ یک از صفات خداوند با آنچه ما با آن سر و کار داشته ایم قابل قیاس نیست، چرا که صفات او بر خلاف صفات مخلوقین که آمیخته با نقص است ، از هر نقصی خالی بوده و عین کمال است.بنابراین در راه شناسائی صفات خداوند باید هر چه بیشتر با احتیاط گام برداریم تا از خطر تشبیه و قیاس در امان بمانیم.(2)
| Design By : Pichak |
