مائــده الهی
بسم الله الرحمن الرحیم واژه ی جهاد به معنای تلاش و کوشش می باشد که طبیعتاً همراه با نوعی سختی و دشواری می باشد. جهاد دارای انواع مختلفی است ؛همچون جهاد نظامی، جهاد فرهنگی....... و جهاد اقتصادی. جهاد همچنان که رهبر معظم انقلاب فرمودند در جایی است که انسان با طرف مقابل خود به مبارزه بپردازد . وگرنه تلاش بدون مبارزه را جهاد نمی گویند. همچنان که در جهاد نظامی هم پیروزی هست و هم شکست و اسارت ؛ در سایر انواع جهاد نیز این مسائل هست. امروزه استکبار جهانی ، با به اسارت گرفتن اقتصاد ملتها ، بر فرهنگ و دین آنان مسلط شده است و افکار و عقائد و هویت آنها را مورد هجوم خود قرار داده است. امروزه اهمیت پیکار و جهاد در عرصه سیاست و اقتصاد و....بر کسی مخفی و پوشیده نیست ؛ ولی آنچه که باید به طور دقیق مدّ نظر قرار گیرد قرین کردن فرهنگ و جهاد فرهنگی در کنار جهاد اقتصادی می باشد. چرا که قرآن دنیا و اقتصاد را در کنار اعتقاد و فرهنگ مطرح کرده است. اقتصاد بدون اعتقاد و التزام عملی به خداوند موجب بی تفاوتی و بی رحمی می شود و به وجود آمدن طبقه مرفهین بی درد نتیجه جدایی اقتصاد از اعتقاد به وجود مبدأ و معاد است . قرآن کریم رفتار و گفتار فراریان از انفاق را که اعتقادی به ارزش های انسانی ندارند این گونه به تصویر می کشد. «وَ إِذا قِیلَ لَهُمْ أَنْفِقُوا مِمَّا رَزَقَکُمُ اللَّهُ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا أَ نُطْعِمُ مَنْ لَوْ یَشاءُ اللَّهُ أَطْعَمَهُ إِنْ أَنْتُمْ إِلَّا فِی ضَلالٍ مُبِینٍ». و هنگامى که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزى کرده انفاق کنید»، کافران به مؤمنان مىگویند: «آیا ما کسى را اطعام کنیم که اگر خدا مىخواست او را اطعام مىکرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهى آشکارید»!(1)
این، همان منطق بسیار عوامانهاى است که، در هر عصر و زمان از ناحیه افراد خود خواه و بخیل، مطرح مىشود که مىگویند: اگر فلانى فقیر است، لابد کارى کرده که خدا مىخواهد فقیر بماند، و اگر ما غنى هستیم لابد عملى انجام دادهایم که مشمول لطف خدا شدهایم، بنابراین، نه فقر آنها و نه غناى ما هیچ کدام بىحکمت نیست!! غافل از این که: جهان، میدان آزمایش و امتحان است، خداوند یکى را با تنگدستى آزمایش مىکند، و دیگرى را با غنا و ثروت، و گاه یک انسان را در دو زمان، با این دو در بوته امتحان قرار مىدهد که آیا، به هنگام فقر، امانت و مناعت طبع و مراتب شکرگزارى را به جا مىآورد؟ یا همه را زیر پا مىگذارد؟و به هنگام غنا از آنچه در اختیار دارد در راه او انفاق مىکند، یا نه؟(2) این است که خداوند متعال به بندگان خود این چنین یاد می دهد که همیشه دنیا و نعمتهای آن را در کنار نعمتهای آخرت از او بخواهند و کسانی را که دنیای تنها را بخواهند مورد نکوهش قرار داده است:«.....فَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا وَ ما لَهُ فِی الآْخِرَةِ مِنْ خَلاقٍ؛ ...پس بعضى از مردم مىگویند: «خداوندا! به ما در دنیا، (نیکى) عطا کن»! ولى در آخرت، بهرهاى ندارند.
وَ مِنْهُمْ مَنْ یَقُولُ رَبَّنا آتِنا فِی الدُّنْیا حَسَنَةً وَ فِی الآْخِرَةِ حَسَنَةً وَ قِنا عَذابَ النَّارِ؛و بعضى مىگویند: «پروردگارا! به ما در دنیا (نیکى) عطا کن! و در آخرت نیز (نیکى) مرحمت فرما! و ما را از عذاب آتش نگاه دار»!أُولئِکَ لَهُمْ نَصیبٌ مِمَّا کَسَبُوا وَ اللَّهُ سَریعُ الْحِساب ؛آنها از کار (و دعاى) خود، نصیب و بهرهاى دارند؛ و خداوند، سریعالحساب است.»(3) ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
| Design By : Pichak |
