بسم الله الرحمن الرحیم
 

بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی یَا رَسُولَ اللَّهِ لَقَدِ انْقَطَعَ بِمَوْتِکَ مَا لَمْ یَنْقَطِعْ بِمَوْتِ غَیْرِکَ مِنَ النُّبُوَّةِ وَ الْإِنْبَاءِ وَ أَخْبَارِ السَّمَاءِ خَصَّصْتَ حَتَّى صِرْتَ مُسَلِّیاً عَمَّنْ سِوَاکَ وَ عَمَّمْتَ حَتَّى صَارَ النَّاسُ فِیکَ سَوَاءً وَ لَوْ لَا أَنَّکَ أَمَرْتَ بِالصَّبْرِ وَ نَهَیْتَ عَنِ الْجَزَعِ لَأَنْفَدْنَا عَلَیْکَ مَاءَ الشُّئُونِ وَ لَکَانَ الدَّاءُ مُمَاطِلًا وَ الْکَمَدُ مُحَالِفاً وَ قَلَّا لَکَ وَ لَکِنَّهُ مَا لَا یُمْلَکُ رَدُّهُ وَ لَا یُسْتَطَاعُ دَفْعُهُ بِأَبِی أَنْتَ وَ أُمِّی اذْکُرْنَا عِنْدَ رَبِّکَ وَ اجْعَلْنَا مِنْ بَالِک‏

پدر و مادرم فداى تو اى رسول خدا! با مرگ تو رشته‏اى پاره شد که در مرگ دیگران اینگونه قطع نشد، با مرگ تو رشته پیامبرى، و فرود آمدن پیام و اخبار آسمانى گسست.مصیبت تو، دیگر مصیبت دیدگان را به شکیبایى واداشت، و همه را در مصیبت تو یکسان عزادار کرد.اگر به شکیبایى امر نمی ‏کردى، و از بی ‏تابى نهى نمی ‏فرمودى، آنقدر اشک می ریختم تا اشک‏هایم تمام شود، و این درد جانکاه همیشه در من می ‏ماند، و اندوهم جاودانه می ‏شد، که همه اینها در مصیب تو ناچیز است! چه باید کرد که زندگى را دوباره نمی ‏توان بازگرداند، و مرگ را نمی ‏شود مانع شد، پدر و مادرم فداى تو! ما را در پیشگاه پروردگارت یاد کن، و در خاطر خود نگهدار!

(نهج البلاغة-ترجمه دشتى، ص: 473)سخن گفتن درباره اشرف کائنات و افضل انبیاء علیهم السلام و باعث ایجاد عالم کون و مکان بسیار دشوار بوده و بضاعت علمی و معرفتی بالائی را می طلبد که این حقیر فاقد کمترین مراتب آنها می باشم. اما آنچه باعث شد تا به نوشتن این نوشتار بپردازم، امید به لطف الهی و رحیمیت خود رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود که امیدوارم در آخرت نیز همه مومنین و مومنات مشمول آن واقع شویم.

چند ویژگی

1- جایگاه حضرت نزد خداوند متعال: از جمله آیاتی که دلالت بر محبوبیت بسیار زیاد رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم نزد خداوند تبارک و تعالی می کند آیه 72 سوره حجر می باشد. لَعَمْرُکَ إِنَّهُمْ لَفی‏ سَکْرَتِهِمْ یَعْمَهُون  به جان تو سوگند، اینها در مستى خود سرگردانند(و عقل و شعور خود را از دست داده‏اند)خداوند متعال به جان هیچ پیامبری  جز رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم قسم یاد نکرده است و این نشان دهنده نهایت محبوبیت آن وجود مقدس نزد حضرت حق عزّ و جلّ می باشد.

2- جلب رضایت: شکی نیست که تمام انسانها باید در کسب رضایت الهی کوشا باشند و با عبادات خود این مهم را محقق کنند و این وظیفه شامل گروه پیامبران الهی علیهم السلام نیز می شود. اما نکته جالب این است که خداوند رحمن و رحیم به دلیل محبت خود نسبت به آن حضرت موجبات رضایت او را فراهم نموده است. مثلا حضرت موسی علیه السلام به خداوند عرض می کند: قالَ هُمْ أُولاءِ عَلى‏ أَثَری وَ عَجِلْتُ إِلَیْکَ رَبِّ لِتَرْضى عرض کرد: «پروردگارا! آنان در پى منند؛ و من به سوى تو شتاب کردم، تا از من خشنود شوى!» (طه 84) اما خداوند تبارک و تعالی جهت قبله ای که همه باید برای او به سوی آن نماز بخوانند را طوری قرار می دهد که پیامبرش راضی باشد و این بسی شرافت و کرامت برای وجود مقدس نبی اکرم صلوات الله علیه و آله می باشد. قَدْ نَرى‏ تَقَلُّبَ وَجْهِکَ فِی السَّماءِ فَلَنُوَلِّیَنَّکَ قِبْلَةً تَرْضاها نگاه‏هاى انتظارآمیز تو را به سوى آسمان(براى تعیین قبله نهایى) می ‏بینیم! اکنون تو را به سوى قبله‏اى که تو از آن خشنود باشى، باز مى‏گردانیم.(بقره 144)

3- الگوی تمام عیار: اهمیت وجود الگوی عملی برای پیمودن راه راست بر کسی پوشیده نیست. در قرآن کریم خداوند عزیز دو شخص را به صراحت به عنوان الگو برای سایر انسانها معرفی می نماید. یکی را به صورت محدود و یکی را به صورت مطلق و در همه امور. در آیه 4 سوره ممتحنه حضرت ابراهیم علیه السلام در کنار دیگران به عنوان الگو، اما نه در تمام امور، معرفی می شود: قَدْ کانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فی‏ إِبْراهیمَ وَ الَّذینَ مَعَهُ إِذْ قالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآؤُا مِنْکُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ کَفَرْنا بِکُمْ وَ بَدا بَیْنَنا وَ بَیْنَکُمُ الْعَداوَةُ وَ الْبَغْضاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلاَّ قَوْلَ إِبْراهیمَ لِأَبیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَ ما أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْ‏ءٍ رَبَّنا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنا وَ إِلَیْکَ أَنَبْنا وَ إِلَیْکَ الْمَصیر 

 براى شما سرمشق خوبى در زندگى ابراهیم و کسانى که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامى که به قوم(مشرک) خود گفتند: «ما از شما و آنچه غیر از خدا می ‏پرستید بیزاریم؛ ما نسبت به شما کافریم؛ و میان ما و شما عداوت و دشمنى همیشگى آشکار شده است؛ تا آن زمان که به خداى یگانه ایمان بیاورید! -جز آن سخن ابراهیم که به پدرش‏[ عمویش آزر] گفت(و وعده داد) که براى تو آمرزش طلب می ‏کنم، و در عین حال در برابر خداوند براى تو مالک چیزى نیستم(و اختیارى ندارم)!- پروردگارا! ما بر تو توکّل کردیم و به سوى تو بازگشتیم، و همه فرجامها بسوى تو است!

ولی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم به تنهائی و در تمام کارها به عنوان الگو معرفی می گردد. لَقَدْ کانَ لَکُمْ فی‏ رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کانَ یَرْجُوا اللَّهَ وَ الْیَوْمَ الْآخِرَ وَ ذَکَرَ اللَّهَ کَثیرا مسلّماً براى شما در زندگى رسول خدا سرمشق نیکویى بود، براى آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد می ‏کنند. (احزاب 21) البته ویژگی های آن حضرت بسیار زیاد است که از عهده بی بضاعتی مانند من خارج است و تنها به ذکر چند نمونه اکتفا شد.

                                   اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم  

 

 

نوشته شده در چهارشنبه 91/10/20ساعت 10:7 عصر توسط <رهگذر> نظرات ( ) |