در رابطه با واقعه دلخراش و جانسوز عاشورا هیچ کس از افراد از ادیان و مذاهب گوناگون نیست مگر اینکه نسبت به آن عکس العملی از خود نشان داده و نتوانسته است که بی تفاوت از کنار آن رد شود. اینکه واقعه کربلا در میان ادیان مختلف از چه جایگاه و درجه اهمیتی برخوردار است خود مبحثی مستقل می طلبد که در اینجا در مقام بیان آن نیستیم .آنچه که ما در این نوشته در صدد بیان آن هستیم بررسی اجمالی دیدگاه اهل تسنن درباره این مصیبت عظمی می باشد و این که این فرقه از اسلام در برابر این حادثه و مصیبت چه موضعی از خود نشان داده است. ادامه مطلب...

سخن گفتن درباره امام حسین علیه السلام و واقعه عاشورا و آنچه در آن روز اتفاق افتاد، بسیار دشوار است. چرا که در آن روز ، تمام خوبیها، در برابر تمام بدیها، صف آرائی کرده بود. کاری که آن حضرت انجام داد تنها یک کار نبود، بلکه کارستانی الهی بود! درک این واقعه دردناک؛ آن هم به طور کامل ، فقط از اهلبیت عصمت و طهارت بر می آید و بس ، چرا که اهل البیت ادری بما فی البیت.⁽¹⁾ ما نیز با الهام گرفتن از آن بزرگواران سعی می کنیم تا مطالبی را در مورد این قیام خونین و مسائل مربوط به آن طی بخشهای مختلف به شما عزیزان عزادار وفادار به آن حضرت تقدیم کنیم. امید که مورد قبول خداوند متعال قرار گیرد. در ابتدا برخی آیات را که اشاره به امام حسین علیه السلام  دارد بیان می کنیم.     ادامه مطلب...

در کتاب کامل الزیارات از عبد اللَّه بن بکیر (بضم باء و فتح کاف) نقل شده که گفت: من با حضرت امام جعفر صادق علیه السّلام حج بجاى آوردم و به آن حضرت گفتم: یا بن رسول اللَّه! اگر قبر امام حسین علیه السّلام شکافته شود آیا چیزى از بدن مقدسش در آن بدست مى‏آید؟ فرمود: اى پسر بکیر! عجب پرسش بزرگى کردى!! امام حسین علیه السّلام با پدر و مادر و برادرش در منزل پیامبر اسلام صلّى اللَّه علیه و آله می باشند و با آن حضرت مشغول خوردن رزق و روزى و شادمانى هستند. امام حسین علیه السّلام در طرف راست عرش می باشد و می گوید:  ادامه مطلب...

در این که منظور از «نسائنا» تنها دختر پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله حضرت فاطمه زهرا علیها السلام است، ظاهراً هیچ اختلافى بین ما و برادران سنّى وجود ندارد، همانگونه که علماء شیعه و اهل سنّت بالاتّفاق «ابنائنا» را به حسن و حسین علیهما السلام تفسیر کرده‏اند و در این نکته که امام حسن وامام حسین علیهما السلام، مشمول ابنائنا هستند  اختلاف نظرى ندارند.بنابر این محور اصلى و مرکزى بحث پیرامون تفسیر «انفسنا» مى‏باشد، بدین جهت لازم است بحث  بیشترى پیرامون این جمله داشته باشیم:  مرحوم قاضى نور اللَّه شوشترى، در کتاب ارزشمندش، احقاق الحق، مى‏فرماید:  ادامه مطلب...

 «فَمَنْ حاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جاءَکَ مِنَ الْعِلْمِ»- اى پیامبر ما! هر یک از نصارى و مسیحیان پس از این همه بحث و مباحث مربوط به عیسى بن مریم علیهما السلام و استدلالهاى متقن و متین پیرامون شؤون مختلف آن حضرت، اگر همچنان به لجاجت خود ادامه دادند، و عناد و لجاج بسان حجاب و پرده مانع راهیابى آنها به سوى حقّ و حقیقت شد، راه دیگرى در ادامه دعوت آنها به سوى حق انتخاب کن و با آنها مباهله کن. «فَقُلْ تَعالَواْ نَدْعُ أَبْناءَنا وَأَبْناءَکُمْ وَنِساءَنا وَنِساءَکُمْ وَأَنْفُسَنا وَأنْفُسَکُمْ»- در این قسمت از آیه، افرادى که باید در مراسم مباهله شرکت کنند مشخّص مى‏شود.پیامبر ما! به آنها بگو که از سوى هر یک از طرفین مباهله، باید چهار گروه در این مراسم شرکت کنند: ادامه مطلب...

فَمَنْ حاجَّکَ فِیهِ مِنْ بَعْدِ ما جائَکَ مِنَ الْعِلْمِ فَقُلْ تَعالَوْا نَدْعُ أَبْنائَنا وَأَبْناءَکُمْ وَ نِسائَنا وَنِساءَکُمْ وَأَنْفُسَنا وَأَنْفُسَکُمْ ثُمَّ نَبْتَهِلْ فَنَجْعَلْ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَى الْکاذِبینَ‏(1) هر گاه بعد از علم و دانشى که (درباره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانى با تو به محاجّه و ستیز بر خیزند، به آنها بگو: بیائید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را؛ ما زنان خویش را دعوت نمائیم، شما هم زنان خود را؛ ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود؛ آنگاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم!  ادامه مطلب...

از تو، درباره جنگ کردن در ماه حرام، سؤال مى‏کنند، بگو: «جنگ در آن، (گناهى) بزرگ است؛ ولى جلوگیرى از راه خدا (و گرایش مردم به آئین حق) و کفر ورزیدن نسبت به او و هتک احترام مسجد الحرام، و اخراج ساکنان آن، نزد خداوند مهم‏تر از آن است؛ و ایجاد فتنه، (و محیط نامساعد، که مردم را به کفر، تشویق و از ایمان باز مى‏دارد) حتى از قتل بالاتر است. و مشرکان، پیوسته با شما مى‏جنگند، تا اگر بتوانند شما را از آیینتان برگردانند؛ ولى کسى که از آیینش برگردد، و در حال کفر بمیرد، تمام اعمال نیک (گذشته) او، در دنیا و آخرت، بر باد مى‏رود؛ و آنان اهل دوزخند؛ و همیشه در آن خواهند بود.
کسانى که ایمان آورده و کسانى که هجرت کرده و در راه خدا جهاد نموده‏اند، آنها امید به رحمت پروردگار دارند و خداوند آمرزنده و مهربان است.
شأن نزول:
ادامه مطلب...

یا ایُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغ ما انْزِل الَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَانْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النّاسِ انَّ اللّهَ لایَهْدِى الْقَوْمَ الْکافِرینَ:اى پیامبر! آنچه را از سوى پروردگارت نازل شده است به طور کامل (به مردم برسان، و اگر نکنى رسالت او را انجام نداده‏اى، و خداوند تو را از (خطرهاى احتمالى) مردم نگاه مى‏دارد، و خداوند جمعیت کافران لجوج را هدایت نمى‏کند».در کتابهاى بسیارى از دانشمندان اهل تسنن (و همه کتب معروف شیعه) اعم از تفسیر و حدیث و تاریخ آمده است که آیه فوق در شأن على علیه السلام نازل شد.این روایات را گروه زیادى از صحابه، از جمله «ابوسعید خدرى»، «زید بن ارقم»، «جابر بن عبدالله انصارى»، «ابن عباس»، «براء بن عازب»، «حذیفه»، «ابوهریره»، «ابن مسعود» و «عامر بن لیلى» نقل کرده‏اند و در روایات آنها آمده است که این آیه درباره على علیه السلام و داستان روز غدیر نازل شده است.جالب اینکه بعضى از این روایات از طرق متعدد نقل شده از جمله: ادامه مطلب...